Sabahın köründe annemin rahatsız edici sesiyle uyandım.
"Scarlett! Hadi kalk artık tatlım. Farkında mısın bilmem ama sabah oldu."
Sıcacık yatağımdan kalkıp banyoya fırladım. Elimi yüzümü yıkadım ve koşar adım merdivenlerden aşağıya indim. Güneş yüzünü göstermişti. Privet Drive her zaman ki neşesini yitirmemişti. Benim gibi 11 yaşına yeni basan çocuklar dışarıda oynuyorlar, kuşlar şakıyorlardı. Saat sabahın 7'si olmasına rağmen güzel bir gündü. Salona indiğimde babamı koltuğa yayılmış halde gazete okurken, annemi ise mutfakta kahvaltı hazırlarken buldum.
"Benim güzel kızım uyanmış mı bakalım?" dedi babam huzur verici sesiyle. Koşarak kendimi kollarına attım. Bana bir günaydın öpücüğü verdikten sonra "Gelecek Posta"sını okumaya devam etti. Kahvaltı hazırlamayı bitirip sofrayı düzenleyen annem "Ryan, ne buluyorsun şu gazetede? Anlamıyorum." dedi. Babam aslında hiç aldırmayacaktı ama eğer cevap vermezse annemin köpüreceğini çok iyi biliyordu. "Bu büyücü gazetesi, hayatım." dedi. "Asıl siz mugglelar ne buluyorsunuz şu anlamsız muggle gazetesinde ben anlamıyorum." diye ekledi ve kafasını gazetesine gömdü. Bu konuda kesinlikle babama hak veriyordum. Çünkü muggle gazetelerinin aksine "Gelecek Postası"nın fotoğrafları hareket ediyordu ve bu benim çok hoşuma gidiyordu. Bir cadı olduğumu geçen sene misafirliğe gelen konuğun çocuğuna kızıp istemeden hatta dokunmadan elimdeki meyve suyunu başından aşağı döktüğümden anlamıştım. Düşündükçe hala gülüyorum. Babam bir büyücü, annemse muggle. Aslında ilk doğduğumda benim anneme çekip bir muggle olduğumu düşünmüşler. Tabii 10 yaşımda yaşanan olaydan sonra cadı olduğum kesin olarak kanıtlandı. Yaklaşık 1-2 hafta önce babam beni en iyi cadı ve büyücülük okulu "Hogwarts"a göndermeye karar verdi. Annemin de fikrini almayı unutmadı tabii. Böyle bir karar vermesinin sebebi onun da 11 yaşında "Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu"na gitmesiymiş. Doğrusu benim için hiç farketmez. Muggle okuluna devam etmektense bir cadı ve büyücülük okuluna gitmek çok eğlenceli olacaktır. Düşünsenize matematik dersleri yerine büyücülük dersleri. Harika!
Annemin bizi sofraya davet etmesi üzerine babam isteksizce gazetesini bırakıp sofraya geçti ve ben de onu takip edip bana ayrılan sandalyeye yayıldım. Annemin yapmış olduğu leziz yemekleri atıştırırken üçümüzde pencereye bir baykuşun konduğunu farketmemiştik. Annem ve babam sıkıcı sohbetlerine devam ederken pencerede hareket eden bir şey dikkatimi çekti. Sofradan ayrılıp yanına gittiğimde yok olmuştu. Annemle babamın meraklı bakışları içinde kapıyı açıp dışarıya baktım. Gözüm yerdeki mektuplara ilişti. 3 mektuptan 2'si babama Sihir Bakanlığı'ndan gelmişti. Ama diğerinin nereden veya kimden geldiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Mektupları salona götürüp hala bir şeyler atıştıran anne ve babama gösterdim. Mektupların 2'sini babama verdikten sonra üzerinde aslan, yılan, kartal ve porsuk sembolü olan mektubu açtım. İçinde Hogwarts'a kabul edildiğim haberi yazılıydı. Mektubu heyecanla babama gösterdim. Bana gururla sarıldı ve "Tebrik ederim kızım, Hogwarts'a kabul edilmişsin." dedi. Ona sarılırken az daha bardakları düşürüyordum. Cadılık ve büyücülük okuluna seçilmiş olmanın mutluluğuyla anneme de sarıldım.
Daha sonra mektubu alıp gözümden kaçan bir şey var mı diye tekrar inceledim. Zarfın kenarına bir liste sıkıştırılmıştı. Hogwarts için gerekli araç-gereç listesiydi bu. Babam okul alışverişimi yapmamız için bu hafta" Diagon Yolu" denilen bir yere gideceğimizi söyledi. Daha şimdiden Hogwarts'a gideceğim için çok heyecanlıydım. Kim bilir belkide beni Hogwarts'ta hayal bile edemeyeceğim maceralar bekliyordu...
C.tesi 9 Mart - 15:06:01